Oogst

Het weekend is kort als je zaterdagdienst heb, het begint dan pas op zaterdagmiddag half drie. Zo'n zondag als vandaag - broeierig weer, geen kinderen thuis - is ideaal om eens lekker niets te hoeven en een beetje te rommelen. De hele dag heb ik het erf niet verlaten, zelfs niet voor een rondje wandelen. Veel te warm en te sloom.Er moest wel geoogst worden. De eerste doperwten en tuinbonen zijn klaar en er hangen ontelbare bessen waar iets mee gedaan moet worden voor ze allemáál in de vogels verdwijnen. Ik gun ze hun maaltje best, maar het is toch aardig om zelf ook wat profijt van het werken in de tuin te hebben. De Vlaamse gaaien hebben de tuinbonen ontdekt en ze weten precies welke peulen ze open moeten pikken om de lekkerste bonen te kunnen snaaien. Over de tuinbonen hangt geen net (tenslotte vind ik die niet zo heel lekker..), maar over de doperwten wel. We zijn allemaal gek op doperwten uit eigen tuin en een paar jaar geleden hebben de gaaien bijna alle erwten gejat. Ik hoop dat ze er buikpijn van gekregen hebben. Na de erwten en de tuinbonen moest er wat oregano in bakjes in de diepvries, en daarna heb ik rode en zwarte bessen geplukt om sap van te maken. Bessen bestemd voor sap hoeven niet gerist te worden, dat scheelt een stuk als je er driekwart emmer van hebt.

Dit alles klinkt ijveriger dan het is, het ging ongeveer zo:

• tuinbonen plukken
• kat aaien
• tuinbonen afhalen
• doperwten plukken en ruzie met het net maken
• doperwten afhalen
• koffie en stukje lezen
• tuinbonen en doperwten blancheren en invriezen (elk een klein bakje)
• stukje lezen
• orenano knippen, wassen en invriezen
• stuk lezen
• wat eten
• bessen plukken en onder water zetten
• stuk lezen
• bessen schoonmaken en zachtjes laten pruttelen in een grote pan
• stukje lezen
• roeren
• laatste twee 4x herhalen, ondertussen een kopje thee
• bessenprut zeven en even koken met suiker, in flessen gieten en laten afkoelen
• het resultaat bewonderen
• nog een stuk lezen

Overigens, het boek is bijna uit. En dat is jammer, want eigenlijk behoorde het tot de vakantievoorraad.

Heldinnen met hoge hakken

Wat hebben hakken en boeken met elkaar gemeen? Het valt Viola Lindner van het NRC Nextblog op dat er steeds meer hoge hakken op de 'vrouwenboeken' prijken. Ook in het lezenswaardige artikeltje "How to Choose a Book by Its Cover" staat: "If there are high heels on the cover, it’s chick lit. And almost all chick lit books have high heels on them."

Maar het gaat niet alleen om chicklit (highheellit), ook op de cover van Nieuwe buren van Saskia Noort staan hoge rode pumps.

Wat zou hier voor diepzinnige betekenis aan verbonden kunnen worden? Is het net zoiets als de korte en lange rokken waarvan gezegd werd dat het te maken had met een al dan niet florerende economie? Misschien: hoe hoger de hakken, hoe hoger de schulden of juist het optimisme? Of moet er iets gecompenseerd worden? Lopen al die vrouwen letterlijk èn figuurlijk op hun tenen? Die hakken duiden ook op een bepaald type vrouw, waarvan men verwacht dat de lezer zich er mee wil identificeren (moeilijk in mijn geval - ik krijg al zere voeten als ik naar die schoenen kijk..). Hier moet nodig onderzoek naar gedaan worden!

Weekend

Aardbeien zijn populair in ons gezin, maar het komt voor dat de oogst groter is dan wij per dag kunnen verwerken. Dan gaat er af en toe een bakje in de diepvries (kleine stevige aardbeitjes, met wat suiker, voor ooit in de vruchtenbowl) en heel af en toe maak ik jam. Gisteren bijvoorbeeld. Eén kilo vruchten en één pak geleisuiker = 5 potjes jam. Een beetje rabarber en wat rode en zwarte bessen maken het geheel ietsje minder zoet.

Tot voor kort gebruikte ik een aardbeiontkroner om de aardbeien van hun kroontjes te ontdoen, maar dat ding is laatst op onverklaarbare wijze verdwenen. In de gangbare winkels kan ik er nergens eentje vinden. Is er iemand die een ongebruikte ontkroner in de keukenla heeft die ligt te verstoffen? Ik hou me aanbevolen! In ruil kan ik een potje jam aanbieden.


Tot zover het Landleven-gevoel.

Ondertussen haalde oudste dochter gisteren samen met jongste dochter en neefje de spullen uit haar kamer in Maastricht op, met een gehuurd busje. Na 3 jaar op kamers komt ze eerst een paar maanden thuis wonen en daarna - zo is het plan - gaat ze een jaar in Engeland studeren. Nu had ze maar een piepklein kamertje in Maastricht, maar het is verbazingwekkend hoeveel er dan toch nog tevoorschijn komen als je gaat verhuizen. Wij hebben een minihuis en werden dan ook lichtelijk wanhopig toen de bus uitgeladen werd.

Inmiddels staat het deels in het hok en deels op haar eigen kamertje, dus als je niet al te nauwkeurig kijkt valt het een beetje mee. Dochter is inmiddels alweer vertrokken, want gaat nu eerst op vakantie. Daarna kan er pas gesorteerd en netjes opgeruimd worden, dus de komende week probeer ik te doen alsof er geen kratten en zakken staan te wachten.

De klant is koning..

In onze bibliotheek doen we aan vraagregistratie. Vragen naar titels, onderwerpen, het lidmaatschap, de toiletten - alles wordt genoteerd in een Excelbestandje en gebruikt voor statistiekjes en het vullen van lacunes in de collectie. Sinds kort noteren we ook Opmerkelijke opmerkingen. Een kleine bloemlezing:

• Klant (komt wat al te dichtbij): "Wat ruikt u lekker.."
• "Kunnen jullie er niet voor zorgen dat er een tijdslimiet op die computers zit? Het is verslavend, ik heb helemaal vierkante ogen!"
• "De computer wil niet, zit ie soms vol?"
• "Boven? Waar is dat?"
• Klant vraagt assistentie bij het uitzoeken van boeken voor zijn vrouw "Zijn dat mooie boeken?" Na uitleg dat niet alle vrouwen dezelfde smaak hebben, zegt hij: "Dat is maar goed ook, anders gingen ze allemaal achter dezelfde man aan!"
• "Wat staat er veel onzin in het folderrek. De cursus buikdansen lijkt me wel leuk, maar waarschijnlijk zien ze me aankomen" (man van boven de zestig)
• "Heeft u een boek?"
• Man antwoordt op de vraag "zoekt u iets?": "Nee hoor, ik kijk altijd zo vaag!"

Hier kunnen we nog wel om lachen, maar iedereen die met klanten werkt moet wel eens wat onvriendelijke, onredelijke of onnozele opmerkingen incasseren. Als je geduld bijna op is, ga dan vooral even naar de site "The customer is Not always right". Het merendeel van de anekdotes is afkomstig uit Amerika en daar is alles groter, niet alleen de koelkasten en de auto's, maar ook de monden van de klanten. Naast alle winkels, callcentra, McDonaldvestigingen en hotels figureert er ook wel eens een bibliotheek op deze site.

Bijvoorbeeld:

An Offering To The Literary GodsLibrary
- Melbourne, Australia -
(I’m sitting at the reference desk when a lady walks in with a beautiful bouquet in one hand, a bag full of freshly-baked loaves of bread in the other, and a ferocious scowl on her face. She comes to the desk and slams down the flowers.)
Lady: *growls* “Flowers for librarians!”
(She slams down the bread, then growls again.)
Lady: “Bread for librarians!”
(She then puts both hands on the desk and leans forward.)
Lady: *snarling* “Now find me a book!”

Nog een kleine greep:

• Hebben we dit niet vaker gehoord?
• Deze, die zich afspeelt in een tweedehands boekwinkel, klinkt vrij herkenbaar. Hoe vaak vragen klanten ons niet wanneer een boek teruggebracht wordt of op welke dag een aangevraagd boek binnenkomt? En wanneer doet internet het weer?
• Deze heeft niets met een bibliotheek te maken, maar de conversatie lijkt verdacht veel op die van een collegaatje met een mevrouw die zelf het glas van de brandalarmknop had ingedrukt (omdat ze dacht dat het een liftknop was) en vervolgens niet begreep dat ze niet met de lift mocht omdat er brandalarm was (waargebeurd in onze bieb).

Veel plezier! De site heeft uiteraard RSS en elke dag (behalve zondag) komt er nieuw leesvoer bij. Je kunt zelfs je eigen anekdote toevoegen, maar dan moet je hem even in het Engels vertalen.