Heldinnen met hoge hakken

Wat hebben hakken en boeken met elkaar gemeen? Het valt Viola Lindner van het NRC Nextblog op dat er steeds meer hoge hakken op de 'vrouwenboeken' prijken. Ook in het lezenswaardige artikeltje "How to Choose a Book by Its Cover" staat: "If there are high heels on the cover, it’s chick lit. And almost all chick lit books have high heels on them."

Maar het gaat niet alleen om chicklit (highheellit), ook op de cover van Nieuwe buren van Saskia Noort staan hoge rode pumps.

Wat zou hier voor diepzinnige betekenis aan verbonden kunnen worden? Is het net zoiets als de korte en lange rokken waarvan gezegd werd dat het te maken had met een al dan niet florerende economie? Misschien: hoe hoger de hakken, hoe hoger de schulden of juist het optimisme? Of moet er iets gecompenseerd worden? Lopen al die vrouwen letterlijk èn figuurlijk op hun tenen? Die hakken duiden ook op een bepaald type vrouw, waarvan men verwacht dat de lezer zich er mee wil identificeren (moeilijk in mijn geval - ik krijg al zere voeten als ik naar die schoenen kijk..). Hier moet nodig onderzoek naar gedaan worden!

Weekend

Aardbeien zijn populair in ons gezin, maar het komt voor dat de oogst groter is dan wij per dag kunnen verwerken. Dan gaat er af en toe een bakje in de diepvries (kleine stevige aardbeitjes, met wat suiker, voor ooit in de vruchtenbowl) en heel af en toe maak ik jam. Gisteren bijvoorbeeld. Eén kilo vruchten en één pak geleisuiker = 5 potjes jam. Een beetje rabarber en wat rode en zwarte bessen maken het geheel ietsje minder zoet.

Tot voor kort gebruikte ik een aardbeiontkroner om de aardbeien van hun kroontjes te ontdoen, maar dat ding is laatst op onverklaarbare wijze verdwenen. In de gangbare winkels kan ik er nergens eentje vinden. Is er iemand die een ongebruikte ontkroner in de keukenla heeft die ligt te verstoffen? Ik hou me aanbevolen! In ruil kan ik een potje jam aanbieden.


Tot zover het Landleven-gevoel.

Ondertussen haalde oudste dochter gisteren samen met jongste dochter en neefje de spullen uit haar kamer in Maastricht op, met een gehuurd busje. Na 3 jaar op kamers komt ze eerst een paar maanden thuis wonen en daarna - zo is het plan - gaat ze een jaar in Engeland studeren. Nu had ze maar een piepklein kamertje in Maastricht, maar het is verbazingwekkend hoeveel er dan toch nog tevoorschijn komen als je gaat verhuizen. Wij hebben een minihuis en werden dan ook lichtelijk wanhopig toen de bus uitgeladen werd.

Inmiddels staat het deels in het hok en deels op haar eigen kamertje, dus als je niet al te nauwkeurig kijkt valt het een beetje mee. Dochter is inmiddels alweer vertrokken, want gaat nu eerst op vakantie. Daarna kan er pas gesorteerd en netjes opgeruimd worden, dus de komende week probeer ik te doen alsof er geen kratten en zakken staan te wachten.