Polen: sporen van het verleden

Een reisje naar Polen is een hele onderneming als je normale vakantiebestemming Duitsland, Oostenrijk, en, als toppunt van avontuurlijkheid, Engeland per vliegtuig is. Polen is voor ons in veel opzichten moeilijk te begrijpen en dat niet alleen vanwege de taal. Onze reis voerde naar het noordoosten, naar het vroegere Masuren, het land van meer dan 3000 meren.

Masuren was Duits tot 1945. Toen moesten alle inwoners vluchten, midden in de winter. Door de barre weersomstandigheden, maar vooral door de achtervolgende Russen zijn velen omgekomen. Voor wie ertegen kan: hier is een filmpje over de verdrijving van de Duitsers uit  de oostgebieden. De overlevende Duitsers uit voormalige oostgebieden, nu onderdeel van Polen, Rusland en Litouwen, wonen verspreid over Duitsland en de rest van de wereld. Er zijn veel boeken verschenen met hun jeugdherinneringen.

Enkelen bleven achter. Bij zo'n familie logeerden wij op boerderij annex gastenverblijf. Duits spreken en zelfs Duits zingen in de kerk was een tijd lang verboden, maar de meesten kunnen zich nog prima verstaanbaar maken in die taal. Gelukkig maar, want onze Poolse talenkennis is bijna nihiel.

De generatie die de (na)oorlogse ellende heeft meegemaakt is langzamerhand aan het verdwijnen, maar in het gezin waar wij gastvrijheid genoten - en wat voor gastvrijheid! - woonde een oude tante die als negenjarig meisje haar moeder en zusjes doodgeschoten zag worden door de Russen. Zelf raakte ze gewond en werd pas gevonden na drie dagen in de sneeuw gelegen te hebben. Haar vingers en tenen waren bevroren en zijn later zwart geworden en afgevallen. Ongelooflijk hoe handig ze evengoed was met die handen! Ze maakt zich nuttig met koken en andere huishoudelijke taken, en is een fijn mens om mee te praten. Opgewekt en intelligent, en ook nog vol humor. Doordat we telkens mochten (moesten eigenlijk) meeëten aan tafel hoorden we de nodige verhalen en kregen we een beter inkijkje in het dagelijks leven dan wanneer we in een hotel of op een camping hadden gebivakkeerd.

Boerderij annex gastenverblijf

Veel gebouwen uit de Duitse tijd worden nog bewoond en zijn zo goed mogelijk opgelapt. Polen maakt in het algemeen een armelijke indruk; het communisme heeft veel sporen nagelaten. Maar de natuur maakt indruk: grote en kleine meren, enorme bossen en een glooiend landschap.

Of ik er binnenkort weer heen zou willen? Niet echt. De reis is bijzonder vermoeiend per auto, niet alleen vanwege het aantal kilometers, maar ook door de wegen in Polen. We reden over provinciale wegen met om de haverklap snelheidsbeperkingen. Daar kun je je maar beter aan houden, want het wemelt van de flitspalen. Toch was dit een interessante reis en een hele belevenis.

Hier is een filmpje van een boottocht op de Krutynia. In de zomer is dit een populair uitstapje, maar nu in oktober hadden we de rivier voor ons alleen.

En hier zijn de foto's:

Terug naar de kust met Flip en fotocamera

Ook in de winter is het plezierig om langs het strand te wandelen. Of eigenlijk juist in de winter, want het is er nu lekker rustig.

Gezellige kerstdagen toegewenst

Een eerste probeerseltje met de Flip (ja, hij is er gekomen!), en meteen een kerstwens

Tijdgebrek!

Een zorgelijke ontwikkeling. Eerst kwam het twitteren, waarvan ik meende dat ik er nooit aan zou beginnen, maar dat me nu toch te pakken heeft. Dit dankzij de Week van de Mediawijsheid (waarin ik Twitter moest uitleggen) en de workshop van vorige week, waarbij Twitter ook aan de orde kwam. Dus nu twittert Lies.

En toen was er woensdag de workshop Filmen met de Flip, opdat wij, uitverkoren Friese bibliotheekmensen, hoogwaardiger filmpjes op onze biebsites en -blogs zullen gaan plaatsen. Een heel leuke workshop was het. Na wat theorie en voorbeelden van Wilma werden we in groepjes van twee heengezonden om te filmen en het resultaat in Windows Movie Maker te bewerken. Jeroen heeft een verslagje gemaakt en een filmpje geschoten (kijk hieronder). Met de Flip natuurlijk. Die Flip cameraatjes zijn geschonken aan de deelnemers van deze workshop. Niet aan iedereen helaas, want dat was te duur, maar eentje per cluster. Robert is aan de haal gegaan met die van ons, en heeft meteen het geleerde in praktijk gebracht.

Impressie van de workshop, bekijk ook het verslag

'Ons' filmpje

Twee dingen zijn duidelijk:

1. Dit gaat een tijdverslinder worden. Filmen is niet eens zoveel werk, maar het monteren, knippen en opleuken van een filmpje kost uren. Dat was precies de reden waarom ik er nooit eerder aan begon. Bij bibliotheekactiviteiten filmde ik wel eens een stukje met de fotocamera, waarna het resultaat onbewerkt op YouTube terechtkwam, maar daar kan ik nu natuurlijk niet meer mee aankomen..
2. Ik wil ook een Flip!! Niet alleen voor de bieb, maar ook voor privégebruik.

Dus zowel thuis als op het werk 'moet' er ook nog geflipt en getwitterd worden. Wanneer heb ik nog tijd om een boek te lezen..?