Zeg het met bloemen

Volgens de poll op de bibliotheeksite worden er extra veel boeken gelezen in de vakantietijd. De lege plekken in de boekenkasten doen vermoeden dat dat wel klopt. Ook ik had een paar extra boeken ingeslagen voor mijn vakantie en daarnaast zit m'n e-reader vol oude Engelstalige mystery & crime voor tussendoor (tip: 'The Red House Mystery' van A.A. Milne. Ja, die van Winnie de Poeh).

Na een paar wat tegenvallende boeken was dit een aangename verrassing: De verborgen taal van bloemen, het debuut van de Amerikaanse schrijfster Vanessa Diffenbaugh.

Het verhaal:

Ooit werd de Victoriaanse taal van bloemen gebruikt om liefde uit te drukken: kamperfoelie voor toewijding, azaleas voor hartstocht en donkerrode rozen voor betovering. Maar Victoria Jones gebruikt deze taal voor overbrengen van emoties als verdriet, wantrouwen en eenzaamheid. Door haar traumatische jeugd, die ze heeft doorgebracht in talloze pleeggezinnen en tehuizen, durft ze zich voor niemand meer open te stellen. Alleen met de hulp van bloemen en hun betekenissen weet ze contact met de wereld te leggen.
Inmiddels is Victoria achttien jaar. Ze kan nergens naartoe en slaapt onder de blote hemel in een parkje, waar ze een kleine bloementuin heeft aangelegd. Als ze werk vindt bij een bloemist uit de buurt, ontdekt ze dat ze een gave heeft: door de juiste bloemen uit te kiezen geeft ze haar klanten precies wat ze nodig hebben. Pas als Victoria haar hart verliest aan Grant, een koopman die ze op de bloemenveiling heeft ontmoet, realiseert ze zich wat er mist in haar eigen leven. Voor het eerst is ze gedwongen om de pijnlijkste gebeurtenis uit haar verleden onder ogen te zien en te besluiten hoeveel ze durft te riskeren voor een tweede kans op geluk (aldus de flaptekst).

Er lopen twee verhaallijnen in dit boek: Victoria als negenjarig meisje dat haar laatste kans om geadopteerd te worden verspeelt, en de achttienjarige Victoria die stukje bij beetje contact leert leggen met de mensen om haar heen . Hoe de taal van bloemen hierin een grote rol speelt is heel origineel en overtuigend neergezet.

Achterin het boek is een bloemenlijst opgenomen, zodat we voortaan met meer zorg een boeketje voor iemand kunnen uitkiezen (geef geen gele rozen...)

Lees dit interview met de schrijfster, door Elsbeth Witt. Zij heeft ook de vertaling verzorgd van 'De Victoriaanse taal van bloemen', een mooie geïllustreerde bloemengids die dit najaar uitkomt naar aanleiding van het succes van dit boek.
In dit filmpje vertelt Vanessa Diffenbaugh hoe ze ertoe kwam dit boek te gaan schrijven. En hier is de sfeervolle boektrailer:

Het is volkomen terecht dat dit boek zo lovend is ontvangen. Hopelijk komt iemand op het idee om het te verfilmen!

(deze leestip verschijnt binnenkort - in iets gewijzigde vorm - ook  op Suderblog)

Slow reading

 

Zelfs voor snellezers valt het niet mee om alles te lezen wat ze zouden willen lezen. Zeg maar gewoon: het is ondoenlijk. Kranten, nieuwsbrieven, Twitter, blogs, RSS en 'gewone' websites zorgen voor een onafgebroken informatiestroom (en leuke kattenfilmpjes), en dat is met de beste wil van de wereld niet bij te houden. Dat moet je ook niet willen. maar er zijn artikelen die je wat meer aandacht zou willen geven dan je normaal gesproken op kunt brengen. Lezen van het beeldscherm maakt me ongeduldig. Ik scan meestal de eerste regels en de conclusie, maar het dringt allemaal niet goed tot me door.  Door alle links, plaatjes, knoppen en andere afleiding lukt het gewoon niet om me rustig op een tekst te concentreren. Bij een (e)boek heb ik daar geen last van.

Daarom ben ik nog steeds blij met mijn eigen tip: Readability in combinatie met Instapaper. In plaats van Readability gebruik ik inmiddels Clippable, dat veel sneller werkt en een aanmerkelijk 'schoner' resultaat geeft. Als ik een wat langere tekst later op m'n gemak wil lezen voeg ik die met twee drukken op de knop toe aan mijn Instapaperarchief en zodra daar 20 artikelen in zitten (het maximum voor downloaden in één keer) zet ik ze met een volgende druk op de knop om in een ePub-bestand. Overbodige tekst aan begin en eind van een artikeltje kun je weghalen met bijvoorbeeld Sigil, maar als je Clippable gebruikt is dat niet echt nodig. 

Op die manier is al het leeswerk snel en eenvoudig omgezet in een boekje voor e-reader of iPad. Aangezien mijn e-reader alleen geschikt is voor lezen en niet voor internetten of andere afleidende activiteiten neem ik als vanzelf rustig de tijd om de tekst in me op te nemen. Desnoods buiten in het zonnetje. Maar dan moet die wel schijnen natuurlijk.

My First E-reader

Op dit moment geniet ik van een Staycation. Dus: tijd voor de tuin, de inmaak, een paar achterstallige klusjes, uitslapen, boeken lezen en wat uitstapjes in de buurt. Ons weekje Engeland ligt nog vers in het geheugen, dus ik heb er geen problemen mee om lekker thuis te blijven.

Vlak voor die vakantie overzee heb ik dan toch een e-reader aangeschaft (zie ook: 'En nu de praktijk') en je zult het altijd zien: nu ik er al eentje heb komt de Aldi met een leuke aanbieding. Dat is het risico met dit soort produkten.

Maar goed, ik heb na veel zoeken en vergelijken (handig hulpje: Ereadernieuws) gekozen voor een PocketBook 301. Nu alweer verouderd geloof ik - ik zie nu alleen nog de 302 te koop staan - maar dat mag de pret niet drukken. Het ging mij om een simpele rechttoe-rechtaan reader, die datgene goed doet wat een e-reader moet doen. Vereisten: een niet al te klein scherm, een goed contrast en letters die behoorlijk vergroot kunnen worden. Verder moeten er natuurlijk heel wat boeken op passen. Een aanraakscherm vond ik niet nodig en dat zou ten koste van de leesbaarheid gaan. Een draadloze verbinding was ook geen vereiste, de boeken zet ik wel via een kabeltje over.

PocketBook is nog niet zo ingeburgerd in Nederland. Ik kreeg hem in een Duitstalige doos en er zat een briefje bij dat de Nederlandstalige versie nog in ontwikkeling is en dat er naar verwachting in juni Nederlandstalige firmware op de site beschikbaar zou komen. Er staat inderdaad een update op de site, daar moet ik mij nog in verdiepen. Op de e-reader zelf is een keuze uit meerdere talen, waaronder Engels, maar geen Nederlands. Daar is wat mij betreft wel mee te leven.

In de loop van de tijd had ik met vooruitziende blik een aantal e-books van internet gehaald, gratis rechtenvrije exemplaren, voornamelijk Engelstalig. Voor het beheer van je e-boeken op de pc is het handig om Adobe Digital Editions te installeren. Dit heb je ook nodig als je e-books koopt. De gratis boeken kun je ook zonder dat programma gewoon via de usb-kabel overzetten op je e-reader.

Deze PocketBook is makkelijk te bedienen, zoals in dit, erg Amerikaanse, verkoopfilmpje wordt voorgedaan:

Na het indrukken van de aan-knop duurt het ongeveer 15 seconden voordat de reader opgestart is, waarbij je meteen terechtkomt op de bladzij waar je was gebleven. Om bladzijden 'om te slaan' gebruik je de grote knop aan de voorkant. Soms gaat die een beetje stug, maar in het algemeen werkt het prima en je kunt met 1 vinger (of pink, als je vieze handen hebt) naar de volgende bladzij. Dat gaat aardig snel. Het schijnt dat lezen op een e-reader langzamer gaat dan lezen van papier. Dat kan kloppen, maar dat hindert niets. Ik lees in het algemeen nogal snel en zo heb ik wat langer plezier van een boek.

Eén van de weinige extra's van deze PocketBook is een ingebouwd woordenboek. Nederlands spreekt dit apparaat dus niet, en het woordenboek dat ik gebruik is Engels-Duits. Dat helpt niet altijd, maar in veel gevallen maakt het toch zo'n beetje duidelijk wat er wordt bedoeld. Die woordenboekfunctie bevalt me wel. Bij het lezen van 'gewone' Engelstalige boeken is het me altijd te veel moeite om een woord dat ik niet begrijp op te zoeken, maar een paar drukken op de knop heb ik er wel voor over. Nu ik na een aantal digitale boeken een echt boek lees, betrap ik mezelf erop dat ik zoek naar het knopje van het woordenboek als ik een woord niet ken...

Leest een papieren boek plezieriger? Het maakt mij niet zoveel uit, het gaat me om de inhoud. Bovendien heeft een e-reader een paar belangrijke voordelen: er passen veel boeken in, je hebt maar 1 vinger nodig om een bladzij om te slaan en je kunt de lettergrootte aanpassen.

Wat voor mij de doorslag geeft: de grote hoeveelheid (gratis) lectuur op internet. Aangezien e-books nauwelijks goedkoper zijn dan papieren boeken en ik dankzij de bibliotheek de beschikking heb duizenden boeken, koop ik niet vaak een boek - in wat voor vorm dan ook. Ik heb onder andere de Lord Peter Wimsey-detectives van Dorothy Sayers gedownload en die vormen plezierig leesvoer. Sommige lijken op de boeken van Agatha Christie, maar met meer humor. Haar boek 'Gaudy Night' speelt in Oxford en heeft wel wat van een Inspector Morse-verhaal. De boeken zijn ooit verfilmd door de BBC, maar voor zover ik na kan gaan zijn de dvd's helaas niet in Nederland verkrijgbaar.

Toegift, speciaal voor de bibliothecarissen (in bezit van e-reader) onder ons:

• Dispatches from a public librarian
• Obnoxious librarian from hades

Wordt vervolgd...

En nu de praktijk

"Je moet hem even uitproberen, want als je vragen krijgt moet je weten hoe hij werkt". Dat klonk me als muziek in de oren en zodoende kwam ik donderdagavond met een e-reader onder de arm uit het werk, met een mooi lang weekend voor de boeg om ermee vertrouwd te raken.


De twee e-readers die de bieb gaat uitlenen aan leners die er graag mee willen kennismaken zijn al wat ouder en waren destijds behoorlijk prijzig. Iliads zijn het en er staan al enkele voorbeeldboeken op.

Voordat het apparaat gebruikt kon worden moest hij minimaal 3 uren aan de stroom. De rest van het weekend kon hij daar ruimschoots mee toe. In de doos zitten behalve de reader twee snoertjes (een voor het stopcontact en eentje voor de verbinding met de computer) en een verkorte handleiding. Altijd handig, want de uitgebreide handleiding zat in de e-reader zelf en die kun je dus pas lezen als je weet hoe je het ding aan moet zetten. Er zijn een paar knoppen, waarvan de werking gauw duidelijk wordt. Het touchscreen kan bediend worden met een pennetje dat handig verstopt zit in de reader en dat je zomaar kwijt zou kunnen raken als je niet oplet.

Het leeswerk dat alvast opgeslagen is in de reader kon mij niet bijzonder boeien. Sherlock Holmes, een verzameling korte intro's van boeken die je moeten aansporen het boek zelf aan te schaffen, een oude NRC - dat soort zaken. Nu zijn e-books tamelijk prijzig en ik ga mijn werkgever niet sponsoren door er een paar aan te schaffen, maar gelukkig zijn er rechtenvrije boeken op internet te vinden die gratis gedownload kunnen worden. Een heel geschikte site daarvoor is Manybooks.net. Hoewel de Engelstalige boeken de overhand hebben vind je er boeken in allerlei talen, en, wat een groot voordeel is, in allerlei bestandsformaten. Dat is geen overbodige luxe, want niet elke e-reader slikt elk formaat e-book. Deze niet al te moderne Iliad-reader kan bijvoorbeeld geen ePub-bestanden aan. Pdf kan wel, maar dat past zich niet aan het schermformaat aan, zodat de lettertjes veel te klein zijn. Je kunt de tekst wel vergroten, maar dan zie je maar een stukje van de bladzij, heel onhandig. Gelukkig lukte het wel met Mobipocket-bestanden.

Er staan nu een aantal extra titels op de e-reader, zoals een paar detectives, een Jane Austen, Jules Verne. Het overzetten van computer naar de Iliad werkt heel simpel met het usb-kabeltje; de reader wordt door Windows probleemloos herkend als externe schijf. De e-reader bevat nu zo'n 16 boeken en die nemen ongeveer 20 MB schijfruimte in beslag. In totaal is er 128 MB beschikbaar. Niet veel, maar als ik snel reken passen daar toch nog zo'n 100 boeken in. Waarschijnlijk meer, want er staan ook andere bestanden op de e-reader, zoals de handleiding.
Dat het scherm plezierig leest hoef ik niet te vermelden, dat is inmiddels algemeen bekend. Dat het laden van een nieuwe bladzijd heel even duurt is ook bekend, maar het stoorde me veel minder dan ik had verwacht.

Hoewel de ontwikkelingen op het gebied van e-readers en e-books me vanaf het begin af aan interesseren had ik tot nu nog niet van nabij kennisgemaakt met het fenomeen. Eén boek, een Engelstalige detective, heb ik dit weekend uitgelezen en ik moet zeggen: het bevalt prima. Van tevoren had ik zo mijn twijfels. De leeservaring is niet minder dan bij een papieren boek wat mij betreft, en je kunt met één hand het apparaatje vasthouden en pagina's 'omslaan'. Tijdens het ontbijt (in m'n eentje hoor, dus ik zat niet ongezellig te wezen) kon hij mooi schuin tegen het müslipak staan en met een duim- of vingerbeweging kon ik naar de volgende bladzij. Boeken blijven vaak niet netjes open liggen.

Dus nu weet ik het zeker: ik wil een e-reader. De bieb leent nog geen e-books uit en dat kan ook nog wel even duren (technische hobbels en rechtenkwesties), maar er is genoeg gratis en goedkoop materiaal te vinden op internet.

(Deze tekst is ook - in aangepast vorm - geplaatst op Suderblog, het weblog van bibliotheken Súd Fryslân)

Dino's en een leesbril

Als je een zekere leeftijd hebt bereikt loop je het risico dat je ogen (nog verder) achteruit gaan. In de winter, wanneer het een groot deel van de dag te donker is om zonder lamp te lezen is een goede leesbril voor mij onmisbaar. Er slingeren in huis en in de tas die meegaat naar het werk al de nodige leesbrillen rond, op sterkte gemaakt en voornamelijk ingesteld op de afstand tot het computerscherm. Vandaar dat ik van de winter dus meer achter dat computerscherm dan met de neus in een boek te vinden was, want het lezen bij (niet al te best) lamplicht werd bijna onmogelijk. De korte periodes met daglicht werden voornamelijk benut om het stapeltje achterstallige kranten weg te werken. Zodoende is het lezen van boeken er grotendeels bij ingeschoten, maar daar staat tegenover dat de nieuwtjes op internet goed werden bijgehouden .. Uiteindelijk heb ik toegegeven aan het verval en een nieuwe leesbril aangeschaft, speciaal geschikt voor de korte afstand.

De laatste paar avonden heb ik dus lekker met een boekje op de bank gezeten.

Het boek "De veren van de dinosaurus" van de Deense schrijfster Sissel-Jo Gazan is helaas alweer uit. De korte inhoud (met dank aan NBDBiblion): Anna, alleenstaande moeder van een dochtertje en laatstejaarsstudent aan het Biologisch Instituut in Kopenhagen, heeft zojuist haar eindscriptie over de oorsprong van vogels ingeleverd. Tussen haar en haar scriptiebegeleider Helland heeft het nooit erg geboterd, noch qua wetenschappelijke theorieën over de oorsprong van vogels (zijn het wel of niet hedendaagse dinosaurussen?) noch op het persoonlijke vlak. Op een morgen wordt Helland dood in zijn kantoor gevonden met op zijn schoot de scriptie van Anna, en zijn tong op zijn borst. De dood van Helland stelt iedereen voor een raadsel, ook inspecteur Søren die de zaak onderzoekt. De zaak wordt nog gecompliceerder als een medestudent van Anna verdwijnt.

Het boek wordt slechts ten dele in beslag genomen door de oplossing van de moorden. De relatie tussen ouders en kinderen speelt ook een grote rol, en natuurlijk het academische wereldje waarin het zich afspeelt en dat niet altijd zo rooskleurig wordt afgeschilderd. En passant steek je heel wat op over de dino's met hun verenkleed, die al dan niet de voorouders zijn van de huidige vogels. Het plezierige aan dit boek is dat het in positieve sfeer eindigt, behalve voor de slachtoffers dan natuurlijk. Een tip voor lezers met een levendig voorstellingsvermogen: lees het stukje over lintwormen niet onder het eten...

Vakantie en dus: lezen

Zelf heb ik deze vakantie nog geen boek gelezen (als ik eenmaal begin hou ik niet meer op - en ik wil eerst van alles doen), maar het fenomeen boekjes lezen in de vakantie is nog springlevend.
Sinds kort kun je realtime zoeken in hyvesberichten, net als bij Twitter. Dat fenomeen heet Nu in Nederland en het is grappig om gewoon te kijken naar alles wat er langskomt aan prietpraat ("Vakantie geboekt" - "86 km gefietst"- "Vandaag met Jelle en Olaf op stap geweest"), maar je kunt ook op onderwerp zoeken. Zelfs in m'n vakantie kan ik dan weer weinig beters verzinnen dan het onderwerp 'bieb', en dan blijkt dat heel veel mensen even naar de bieb zijn geweest om vakantieboeken in te slaan.

Het klopt wel dat lezen in de vakantie populair is (en de bieb dus ook). Kijk maar eens naar de resultaten van deze poll van ZDNet "Welk techspeeltje kan je niet missen aan het strand?":

Ziezo, daar kunnen we het weer even mee doen.