Volgens de poll op de bibliotheeksite worden er extra veel boeken gelezen in de vakantietijd. De lege plekken in de boekenkasten doen vermoeden dat dat wel klopt. Ook ik had een paar extra boeken ingeslagen voor mijn vakantie en daarnaast zit m'n e-reader vol oude Engelstalige mystery & crime voor tussendoor (tip: 'The Red House Mystery' van A.A. Milne. Ja, die van Winnie de Poeh).
Na een paar wat tegenvallende boeken was dit een aangename verrassing: De verborgen taal van bloemen, het debuut van de Amerikaanse schrijfster Vanessa Diffenbaugh.
Het verhaal:Ooit werd de Victoriaanse taal van bloemen gebruikt om liefde uit te drukken: kamperfoelie voor toewijding, azaleas voor hartstocht en donkerrode rozen voor betovering. Maar Victoria Jones gebruikt deze taal voor overbrengen van emoties als verdriet, wantrouwen en eenzaamheid. Door haar traumatische jeugd, die ze heeft doorgebracht in talloze pleeggezinnen en tehuizen, durft ze zich voor niemand meer open te stellen. Alleen met de hulp van bloemen en hun betekenissen weet ze contact met de wereld te leggen.
Inmiddels is Victoria achttien jaar. Ze kan nergens naartoe en slaapt onder de blote hemel in een parkje, waar ze een kleine bloementuin heeft aangelegd. Als ze werk vindt bij een bloemist uit de buurt, ontdekt ze dat ze een gave heeft: door de juiste bloemen uit te kiezen geeft ze haar klanten precies wat ze nodig hebben. Pas als Victoria haar hart verliest aan Grant, een koopman die ze op de bloemenveiling heeft ontmoet, realiseert ze zich wat er mist in haar eigen leven. Voor het eerst is ze gedwongen om de pijnlijkste gebeurtenis uit haar verleden onder ogen te zien en te besluiten hoeveel ze durft te riskeren voor een tweede kans op geluk (aldus de flaptekst).
Er lopen twee verhaallijnen in dit boek: Victoria als negenjarig meisje dat haar laatste kans om geadopteerd te worden verspeelt, en de achttienjarige Victoria die stukje bij beetje contact leert leggen met de mensen om haar heen . Hoe de taal van bloemen hierin een grote rol speelt is heel origineel en overtuigend neergezet.
Achterin het boek is een bloemenlijst opgenomen, zodat we voortaan met meer zorg een boeketje voor iemand kunnen uitkiezen (geef geen gele rozen...)
Lees dit interview met de schrijfster, door Elsbeth Witt. Zij heeft ook de vertaling verzorgd van 'De Victoriaanse taal van bloemen', een mooie geïllustreerde bloemengids die dit najaar uitkomt naar aanleiding van het succes van dit boek.
In dit filmpje vertelt Vanessa Diffenbaugh hoe ze ertoe kwam dit boek te gaan schrijven. En hier is de sfeervolle boektrailer:
Het is volkomen terecht dat dit boek zo lovend is ontvangen. Hopelijk komt iemand op het idee om het te verfilmen!
(deze leestip verschijnt binnenkort - in iets gewijzigde vorm - ook op Suderblog)
