Over de grens

Op de grens van 2011 en 2012 plaats ik nog snel een filmpje van een uitstapje vlak over de grens.

We gaan geregeld even op bezoek bij de oosterburen. Je hoeft niet zo heel ver te rijden voor het echte 'Duitslandgevoel' en er is voor jong en oud genoeg te beleven. Zo zijn er de dierentuinen in Nordhorn, Rheine (met ernaast: de Gradierwerke) en Osnabrück. Deze zijn niet groot, maar heel betaalbaar en geschikt voor een ochtend of middagje. Je hebt Burg Bentheim en ook Museumsdorf Cloppenburg. Dit openluchtmuseum is in dit jaargetijde niet op z'n mooist, maar het voordeel is je alles rustig kunt bekijken zonder dat andere bezoekers voor je voeten of voor je cameralens lopen. Alleen jammer dat het museum inmiddels is omsloten door nieuwbouw en een groot zwembad. Wil je er een keertje heen, neem dan de laatste afslag naar Cloppenburg. Daar staat het Museumsdorf al op vermeld; verder kun je de borden volgen.
Tip: de site Geheim over de grens.

Het filmpje is gemaakt van foto's met behulp van het programmaatje PhotoFilmStrip. Dat werkt snel en handig.

Na de storm

 Na de storm lag het strand vol rommel en de betonplaten waren weggespoeld 

(Sint-Maartenszee, 10 december 2011)

Sinterklaas en het oranje hondje

Sinterklaas is weer helemaal terug. En terecht, de kerstman kan niet aan hem tippen. In mijn herinnering is de Sinterklaastijd een magische tijd vol verwachting. 's Avonds probeerde ik wakker te blijven om het bezoek van Zwarte Piet, die de schoentjes kwam vullen, niet te missen. Dat lukte nooit.
Vanaf de 1e klas (voor de jonkies: dat is nu groep 3) vierden we het sinterklaasfeest niet meer op de zolderverdieping van de lagere school, waar de kleuters gehuisvest waren, maar in de grote zaal van het dorpscafé. Mijn geloof in de Goedheiligman was op m'n 6e jaar nog rotsvast. Sinterklaas kon en wist alles; alle ongerijmdheden gingen volledig aan mij voorbij.

We moesten om de beurt bij Sinterklaas komen. Nu was dat op zichzelf al een ramp voor een pijnlijk verlegen kind, maar Sint had ook nog eens een vermanend woord voor de kleine Lies: ze mocht 's avonds niet meer het speelgoedhondje afpakken van haar kleine broertje. O, wat kwam dat hard aan. Wat was namelijk het geval: Lies pakte die hond helemaal niet af. Broertje gooide die hond uit zijn bedje en Lies legde hem terug, telkens weer. Broertje vond dat een leuk spelletje. Maar na een aantal keren werd Lies slaperig en ze vond het zo zielig voor hondje dat ie op de grond moest slapen, dat ze het beestje zelf maar mee naar bed nam. Niks afpakken, alleen maar goede bedoelingen.



Het door oma gehaakte hondje. Zoals je ziet heeft hij alle avonturen overleefd.

Dat Sint dat niet wist! Sint wist toch alles? Waarschijnlijk schreef ik het misverstand toe aan mijn moeder, die het vast had verklikt omdat de ouders nou eenmaal materiaal moesten aanleveren voor het grote boek. Mijn vertrouwen in Sinterklaas liep in elk geval geen onherstelbare deuk op. Toch blijkt uit het feit dat dit incident is blijven hangen dat het onrecht hard aankwam - wat waarschijnlijk ook betekent  dat m'n jonge jaren redelijk voorspoedig verliepen, anders waren er wel belangrijker zaken in m'n geheugen gegrift!

Sinterklaasliedjes zingen bij opa en oma, met grote broer en de neven en nichtjes (1964)

Strandweer

Eindelijk weer eens een weekendje terug naar de kust. Het was heerlijk weer om langs het strand te wandelen, en dat hebben we dus gedaan.

 

 

(dit is wat er is overgebleven van de piano)

Boekencarrousel van Google

Google heeft iets met boeken. Er wordt druk aan de weg getimmerd met het digitaliseren en beschikbaar stellen van (oude) boeken en door de verkoop van e-books probeert Google een graantje mee te pikken op de boekenmarkt.Nu nog een mooie boekenkast om al dat moois in uit te stallen. Een 'oneindige digitale boekenkast' hebben ze uitgedacht, een soort toren of carrousel, en de testversie staat online op Chrome Experiments .

Goed:
- leuk om in te snuffelen
- in een paar klikken krijg je een goede indruk van het boek en je kunt meteen doorlinken naar een boekhandel of bieb

Niet zo goed (maar het kan best zijn dat er nog veel aan verbeterd gaat worden):
- veel titels en schrijvers zijn onleesbaar door de kleine lettertjes en er is geen mogelijkheid om de boekenmolen 'dichterbij' te halen of te vergroten
- zoeken op auteur of titel is (nog) niet mogelijk
- veel rechtenvrije boeken zijn niet gratis te downloaden

Kortom, interessant om eens te bekijken en om een indruk te krijgen van wat er allemaal mogelijk is, maar voor praktisch gebruik (nog) niet zo geschikt.

De boekenmolen werkt alleen goed in Google's eigen browser, Chrome. Heb je die niet op je computer, dan kun je op dit filmpje zien hoe een en ander eruit komt te zien:



Chrome Experiment - WebGL Bookcase 

Zie ook: Socialmedia.nl



Polen: sporen van het verleden

Een reisje naar Polen is een hele onderneming als je normale vakantiebestemming Duitsland, Oostenrijk, en, als toppunt van avontuurlijkheid, Engeland per vliegtuig is. Polen is voor ons in veel opzichten moeilijk te begrijpen en dat niet alleen vanwege de taal. Onze reis voerde naar het noordoosten, naar het vroegere Masuren, het land van meer dan 3000 meren.

Masuren was Duits tot 1945. Toen moesten alle inwoners vluchten, midden in de winter. Door de barre weersomstandigheden, maar vooral door de achtervolgende Russen zijn velen omgekomen. Voor wie ertegen kan: hier is een filmpje over de verdrijving van de Duitsers uit  de oostgebieden. De overlevende Duitsers uit voormalige oostgebieden, nu onderdeel van Polen, Rusland en Litouwen, wonen verspreid over Duitsland en de rest van de wereld. Er zijn veel boeken verschenen met hun jeugdherinneringen.

Enkelen bleven achter. Bij zo'n familie logeerden wij op boerderij annex gastenverblijf. Duits spreken en zelfs Duits zingen in de kerk was een tijd lang verboden, maar de meesten kunnen zich nog prima verstaanbaar maken in die taal. Gelukkig maar, want onze Poolse talenkennis is bijna nihiel.

De generatie die de (na)oorlogse ellende heeft meegemaakt is langzamerhand aan het verdwijnen, maar in het gezin waar wij gastvrijheid genoten - en wat voor gastvrijheid! - woonde een oude tante die als negenjarig meisje haar moeder en zusjes doodgeschoten zag worden door de Russen. Zelf raakte ze gewond en werd pas gevonden na drie dagen in de sneeuw gelegen te hebben. Haar vingers en tenen waren bevroren en zijn later zwart geworden en afgevallen. Ongelooflijk hoe handig ze evengoed was met die handen! Ze maakt zich nuttig met koken en andere huishoudelijke taken, en is een fijn mens om mee te praten. Opgewekt en intelligent, en ook nog vol humor. Doordat we telkens mochten (moesten eigenlijk) meeëten aan tafel hoorden we de nodige verhalen en kregen we een beter inkijkje in het dagelijks leven dan wanneer we in een hotel of op een camping hadden gebivakkeerd.

Boerderij annex gastenverblijf

Veel gebouwen uit de Duitse tijd worden nog bewoond en zijn zo goed mogelijk opgelapt. Polen maakt in het algemeen een armelijke indruk; het communisme heeft veel sporen nagelaten. Maar de natuur maakt indruk: grote en kleine meren, enorme bossen en een glooiend landschap.

Of ik er binnenkort weer heen zou willen? Niet echt. De reis is bijzonder vermoeiend per auto, niet alleen vanwege het aantal kilometers, maar ook door de wegen in Polen. We reden over provinciale wegen met om de haverklap snelheidsbeperkingen. Daar kun je je maar beter aan houden, want het wemelt van de flitspalen. Toch was dit een interessante reis en een hele belevenis.

Hier is een filmpje van een boottocht op de Krutynia. In de zomer is dit een populair uitstapje, maar nu in oktober hadden we de rivier voor ons alleen.

En hier zijn de foto's:

De herfst zal schitterend zijn

Ochtendzon en spinnenwebben

Na een verregende zomer hadden we nog wat mooie dagen tegoed. Dit weekend hebben we er een paar gekregen. Wandelen, fietsen, lekker buiten zitten met een boekje of de krant, wat klungelen in de tuin - al die dingen die de laatste tijd niet echt aanlokkelijk waren kwamen nu weer in beeld. Helaas is het weekend alweer voorbij...

Avondzon maakt gouden gloed

Goed idee, puzzel mee!

De lange herfst- en winteravonden zijn in aantocht. Tijd voor spelletjes en puzzels.
Ooit heeft er al eens een puzzelzelfmaaktip op dit blog gestaan, maar Computeridee wees op een nieuw programmaatje dat heel plezierig werkt en zelfs in de gratis versie aardig wat mogelijkheden heeft: Astra Gift Maker. Hiermee zet je in een paar stappen een foto in een puzzel om en die kun je vervolgens opslaan voor later gebruik of opsturen naar familie en vrienden. Idee: installeer Astra op je laptop als die meegaat op reis. Verveling uitgesloten, zelfs zonder internetverbinding. Ook leuk voor (klein)kinderen!

Natuurlijk zijn er ook apps voor tablets die dit kunnen (deze bijvoorbeeld), maar aangezien ik nog niet in het bezit ben van zo’n apparaat kan ik daar weinig zinnigs over zeggen.

Een voorbeeld met een Oostenrijkse dame (zipbestand, dus eerst even uitpakken)

Zeg het met bloemen

Volgens de poll op de bibliotheeksite worden er extra veel boeken gelezen in de vakantietijd. De lege plekken in de boekenkasten doen vermoeden dat dat wel klopt. Ook ik had een paar extra boeken ingeslagen voor mijn vakantie en daarnaast zit m'n e-reader vol oude Engelstalige mystery & crime voor tussendoor (tip: 'The Red House Mystery' van A.A. Milne. Ja, die van Winnie de Poeh).

Na een paar wat tegenvallende boeken was dit een aangename verrassing: De verborgen taal van bloemen, het debuut van de Amerikaanse schrijfster Vanessa Diffenbaugh.

Het verhaal:

Ooit werd de Victoriaanse taal van bloemen gebruikt om liefde uit te drukken: kamperfoelie voor toewijding, azaleas voor hartstocht en donkerrode rozen voor betovering. Maar Victoria Jones gebruikt deze taal voor overbrengen van emoties als verdriet, wantrouwen en eenzaamheid. Door haar traumatische jeugd, die ze heeft doorgebracht in talloze pleeggezinnen en tehuizen, durft ze zich voor niemand meer open te stellen. Alleen met de hulp van bloemen en hun betekenissen weet ze contact met de wereld te leggen.
Inmiddels is Victoria achttien jaar. Ze kan nergens naartoe en slaapt onder de blote hemel in een parkje, waar ze een kleine bloementuin heeft aangelegd. Als ze werk vindt bij een bloemist uit de buurt, ontdekt ze dat ze een gave heeft: door de juiste bloemen uit te kiezen geeft ze haar klanten precies wat ze nodig hebben. Pas als Victoria haar hart verliest aan Grant, een koopman die ze op de bloemenveiling heeft ontmoet, realiseert ze zich wat er mist in haar eigen leven. Voor het eerst is ze gedwongen om de pijnlijkste gebeurtenis uit haar verleden onder ogen te zien en te besluiten hoeveel ze durft te riskeren voor een tweede kans op geluk (aldus de flaptekst).

Er lopen twee verhaallijnen in dit boek: Victoria als negenjarig meisje dat haar laatste kans om geadopteerd te worden verspeelt, en de achttienjarige Victoria die stukje bij beetje contact leert leggen met de mensen om haar heen . Hoe de taal van bloemen hierin een grote rol speelt is heel origineel en overtuigend neergezet.

Achterin het boek is een bloemenlijst opgenomen, zodat we voortaan met meer zorg een boeketje voor iemand kunnen uitkiezen (geef geen gele rozen...)

Lees dit interview met de schrijfster, door Elsbeth Witt. Zij heeft ook de vertaling verzorgd van 'De Victoriaanse taal van bloemen', een mooie geïllustreerde bloemengids die dit najaar uitkomt naar aanleiding van het succes van dit boek.
In dit filmpje vertelt Vanessa Diffenbaugh hoe ze ertoe kwam dit boek te gaan schrijven. En hier is de sfeervolle boektrailer:

Het is volkomen terecht dat dit boek zo lovend is ontvangen. Hopelijk komt iemand op het idee om het te verfilmen!

(deze leestip verschijnt binnenkort - in iets gewijzigde vorm - ook  op Suderblog)

Slow reading

 

Zelfs voor snellezers valt het niet mee om alles te lezen wat ze zouden willen lezen. Zeg maar gewoon: het is ondoenlijk. Kranten, nieuwsbrieven, Twitter, blogs, RSS en 'gewone' websites zorgen voor een onafgebroken informatiestroom (en leuke kattenfilmpjes), en dat is met de beste wil van de wereld niet bij te houden. Dat moet je ook niet willen. maar er zijn artikelen die je wat meer aandacht zou willen geven dan je normaal gesproken op kunt brengen. Lezen van het beeldscherm maakt me ongeduldig. Ik scan meestal de eerste regels en de conclusie, maar het dringt allemaal niet goed tot me door.  Door alle links, plaatjes, knoppen en andere afleiding lukt het gewoon niet om me rustig op een tekst te concentreren. Bij een (e)boek heb ik daar geen last van.

Daarom ben ik nog steeds blij met mijn eigen tip: Readability in combinatie met Instapaper. In plaats van Readability gebruik ik inmiddels Clippable, dat veel sneller werkt en een aanmerkelijk 'schoner' resultaat geeft. Als ik een wat langere tekst later op m'n gemak wil lezen voeg ik die met twee drukken op de knop toe aan mijn Instapaperarchief en zodra daar 20 artikelen in zitten (het maximum voor downloaden in één keer) zet ik ze met een volgende druk op de knop om in een ePub-bestand. Overbodige tekst aan begin en eind van een artikeltje kun je weghalen met bijvoorbeeld Sigil, maar als je Clippable gebruikt is dat niet echt nodig. 

Op die manier is al het leeswerk snel en eenvoudig omgezet in een boekje voor e-reader of iPad. Aangezien mijn e-reader alleen geschikt is voor lezen en niet voor internetten of andere afleidende activiteiten neem ik als vanzelf rustig de tijd om de tekst in me op te nemen. Desnoods buiten in het zonnetje. Maar dan moet die wel schijnen natuurlijk.

Vakantie in Tuinesië

Collega Robert heeft dit filmpje gemaakt om onze leners aan het twijfelen te brengen of ze toch niet liever thuisblijven in de vakantie, met een stel (bibliotheek)boeken uiteraard. Zelf heeft hij zich er niet door laten weerhouden, maar dit terzijde.



Hoe dan ook: Lies zit thuis vakantie te vieren, met een stapel boeken en kranten, een volle e-reader (nee, niets illegaals - tot nu toe) en een lijst met klusjes. Mocht de zon zich niet veel laten zien, dan maken we er toch het beste van, net zoals deze stokstaartjes onder de warmtelamp. Klik vooral even op de foto voor een beter zicht op hun tevreden snuitjes.



Lessen in nederigheid

De nieuwe Canoncamera is nu langzamerhand ingewijd. Althans, dat zou zo moeten zijn. In de praktijk valt het nog niet altijd mee. Deze camera functioneert minder goed dan de vorige twee Canons op stand 'automatisch' (hier staat dat ook), en daardoor word ik gedwongen om me te verdiepen in allerlei instellingen waarvan ik best wist dat ze bestonden en dat je er van alles mee kon doen, maar die me al moe maakten als ik aan ze dacht. Sluitertijd, diafragma, witbalans, dat soort dingen. Natuurlijk gaat dit alles gepaard met vallen en opstaan en met het verlies van goede fotomomenten omdat ik niet zo snel de juiste draai- of drukknopjes kan vinden.

Aan de andere kant lukken er soms foto's die voorheen altijd te flets of saai werden.

Boeken of fototijdschriften (meestal uit de bieb) helpen veel en werken best inspirerend, maar het gebeurt ook vaak dat ik er moedeloos van word. Zulke foto's lijken onbereikbaar. Komt natuurlijk bij dat die meestal gemaakt worden met een spiegelreflexcamera en na jaren (zelf)studie, en daar kun je als hobbyplaatjesschieter met een compactcamera niet aan tippen.

In ieder geval: hier zijn nog een paar pogingen van de afgelopen week.

Wie net als ik goede tips kan gebruiken kan, behalve in boeken en tijdschriften, ook een kijkje nemen op sites als digitalefotografietips.nl of photofacts.nl.

Meer dan 1000 woorden..

Google had weer iets nieuws: gebruik je eigen afbeelding als uitgangspunt voor je zoektocht. Ga naar images.google.com en upload je foto, of plak een url van het plaatje in het zoekvenster. Zo dus.

>

Dat leek me wel wat. Op die manier kon ik bijvoorbeeld makkelijk achterhalen hoe die paarse paddenstoel heet die ik zo fraai op de foto had gekregen. Of  wat dat ook alweer voor gebouw was, waarbij we in de vakantie rondgekeken hebben.

De proef op de som, met een vliegenzwam om het makkelijk te maken:

Goed, de eerste twee plaatjes zijn óók vliegenzwammen. De rest van de foto's passen qua kleur heel aardig bij het uitgangsplaatje, maar verder..

Een gebouw dan. Er moeten honderden, zoniet duizenden foto's op internet rondzweven van het slot in Schwerin. En een deel daarvan zal vanaf hetzelfde punt genomen zijn, dus dat kan toch niet zo moeilijk zijn...?

Een laatste poging met een koe in een weiland levert alles op, behalve een koe:

Misschien doe ik iets verkeerd, maar voorlopig zie ik de voordelen van deze zoekfunctie nog niet zo duidelijk. Dan kan ik net zo goed als vanouds 'paarse padde(n)stoel' intypen:





Triomf van de verschroeide duinen

Begin mei woedden er branden in de duinen. De brand bij Sint Maartenszee was dan wel niet de grootste, maar die zwarte plek is een akelig gezicht. De onderste foto's zijn van twee weken geleden, 12 juni. Er waren er alweer groene sprietjes te zien. De duinen worden heus wel weer groen, maar de struiken, die decennia lang tegen de elementen en de zanderige zoute grond in hun best gedaan hebben om te groeien en bloeien, zullen we niet snel terug zien komen. Verder dan formaat bonsai komen bomen en struiken sowieso niet onder die omstandigheden en wat er staat is meestal veel ouder dan je denkt. Wie zo'n brand veroorzaakt, al dan niet met opzet, heeft geen idee wat hij aanricht. Over de dierenlevens wil ik liever niet eens nadenken..

In de verte de verbrande duinen, 11 mei

Op 12 juni ligt er alweer een groene waas over het zwarte zand

 Klik op de foto's voor een groter formaat.

Creatief met leeswerk

Een tijdje geleden maakte ik reclame voor Readability, dat het lezen van teksten op het scherm een stuk plezieriger maakt. Sinds het schrijven van dat bericht is Readability wat commerciëler geworden. De gratis bookmarklet bestaat nog steeds en werkt nog naar behoren, hoewel wat trager dan voorheen. Maar Readability bevat nu ook een 'read later' optie en die kost $ 5,- per maand (ik vraag me altijd af hoeveel mensen dat ervoor over hebben).
 

Nergens voor nodig, meld je gewoon aan voor Instapaper. Ook Instapaper werkt met een bookmarklet, oftewel een knop in je favorietenbalk. Instapaper bewaart de artikelen die je graag wilt lezen, maar waar je op dit moment even geen tijd voor hebt - bijvoorbeeld omdat je geacht wordt te werken. Er zijn meer van dit soort diensten, maar wat opviel bij Instapaper was de mogelijkheid om van de opgeslagen artikelen een e-book te maken, dat naar iPad, e-reader of ander apparaat over te hevelen is. Alleen de nieuwste 20 artikelen worden gebruikt, dus het is zaak geregeld een boekje te maken.

Dit gaf aanleiding tot een knutselactie, met de korte verhalen van blog Het Pennetje - die ik graag wil lezen, maar niet allemaal van het computerscherm  - als proefkonijnen. Elk verhaal heb ik met Readability netjes op het scherm gezet en daarna met een druk op de Instapaperknop in de leeslijst gezet. Na 20 verhalen heb ik de leeslijst geopend, de titels gefatsoeneerd en bij Download gekozen voor ePub.  Aangezien er tot nu toe 50 verhalen zijn verschenen leverde dat  drie e-boekjes op.

Hier kun je het prima bij laten; de e-books zijn nu in alle rust te bekijken op iPad of e-reader. Maar ondanks Readabililty bevatte de tekst nog storende elementen en overbodige stukjes tekst en links. Een googlespeurtochtje naar een (eenvoudig en gratis) programma om ePubs te bewerken bracht me bij Sigil. Dat is een heerlijk simpel programma dat geen kennis van html vereist, en het verwijderen van stukken tekst is hiermee zo gepiept.

Ondertussen verscheen op de site van ComputerTotaal een uitgebreide handleiding voor het maken van ePubs met behulp van datzelfde Sigil. Handig! Wie een lang artikel, een verhaal of een (zelfgeschreven) boek als e-book wil bewaren of uitgeven kan hier zijn voordeel mee doen.

Voor de liefhebber zijn hier de drie verhalenbundels van Het Pennetje te downloaden in ePub-formaat: deel 1, deel 2, deel 3 (geen bezwaar, @hetpennetje?) Ze staan inmiddels op de e-reader en gaan in het Pinksterweekend fijn mee naar een plekje zonder internet.

Tijd voor een tip: PrtScr

Er zijn van die kleine programmaatjes die je downloadt, installeert, uitprobeert - en vervolgens vergeet. Er zijn er ook die je nooit meer kwijt wilt en die je meeneemt als je een computer (opnieuw) inricht. Image Resizer bijvoorbeeld, en DeskPins. Dat zijn tooltjes die maar één ding kunnen, maar dat doen ze dan ook snel en handig.

Nog zo een: PrtScr.

De naam zegt het al: PrtScr is een programmaatje om een printscreen oftewel schermafdruk mee te maken. Zulke programma's zijn er meer, en ook Windows kan wel iets voor je betekenen, maar PrtScr doet het nèt iets eleganter. Na het downloaden en installeren neemt het programma bezit van de PrtScn-knop van het toetsenbord, dus elke keer dat je daarop drukt komt PrtScr in actie. Je hoort dan het geluid van een camerasluiter en je scherm wordt wat donkerder. Dan kun je kiezen of je een afbeelding van je hele scherm wilt (meestal niet) of van een gedeelte. In dat laatste geval kun je met de muis een stuk selecteren, wat het beste gaat met ingedrukte Controltoets. Dan maakt hij er namelijk een mooi rechthoekig plaatje van.

Een paar keer achter elkaar op PrtScr drukken geeft een Droste-effect..

Deze afbeelding, die eerst over je scherm gaat zweven, kun je naar keuze op je bureaublad zetten of naar je klembord laten wegschrijven In dat laatste geval kun je hem direct in je document of mail plakken - altijd handig als je een foutmelding naar de helpdesk wilt mailen. Bij de instellingen kun je aangeven of je de schermafbeeldingen in JPG of PNG-formaat wilt laten maken. Dat laatste geeft betere kwaliteit, maar grotere bestanden.

Dat klinkt allemaal bijzonder saai, maar PrtScr is vooral leuk om te gebruiken vanwege de effecten. Let wel even op bij het opslaan, PrtScr zet vaak de herkomst van de afbeelding op het plaatje en vaak wil je dat niet. Dat kun je weghalen in het invulschermpje.

Gewoon proberen. Als het bevalt, bewaar dan het installatiebestandje op een veilige plek. Ik ben altijd bang dat ik het later niet meer terug kan vinden op het wereldwijde web.

Op de website van de makers staat een filmpje dat laat zien wat PrtScr kan
 

Website PrtScr
Download PrtScr