Heldinnen met hoge hakken

Wat hebben hakken en boeken met elkaar gemeen? Het valt Viola Lindner van het NRC Nextblog op dat er steeds meer hoge hakken op de 'vrouwenboeken' prijken. Ook in het lezenswaardige artikeltje "How to Choose a Book by Its Cover" staat: "If there are high heels on the cover, it’s chick lit. And almost all chick lit books have high heels on them."

Maar het gaat niet alleen om chicklit (highheellit), ook op de cover van Nieuwe buren van Saskia Noort staan hoge rode pumps.

Wat zou hier voor diepzinnige betekenis aan verbonden kunnen worden? Is het net zoiets als de korte en lange rokken waarvan gezegd werd dat het te maken had met een al dan niet florerende economie? Misschien: hoe hoger de hakken, hoe hoger de schulden of juist het optimisme? Of moet er iets gecompenseerd worden? Lopen al die vrouwen letterlijk èn figuurlijk op hun tenen? Die hakken duiden ook op een bepaald type vrouw, waarvan men verwacht dat de lezer zich er mee wil identificeren (moeilijk in mijn geval - ik krijg al zere voeten als ik naar die schoenen kijk..). Hier moet nodig onderzoek naar gedaan worden!

Weekend

Aardbeien zijn populair in ons gezin, maar het komt voor dat de oogst groter is dan wij per dag kunnen verwerken. Dan gaat er af en toe een bakje in de diepvries (kleine stevige aardbeitjes, met wat suiker, voor ooit in de vruchtenbowl) en heel af en toe maak ik jam. Gisteren bijvoorbeeld. Eén kilo vruchten en één pak geleisuiker = 5 potjes jam. Een beetje rabarber en wat rode en zwarte bessen maken het geheel ietsje minder zoet.

Tot voor kort gebruikte ik een aardbeiontkroner om de aardbeien van hun kroontjes te ontdoen, maar dat ding is laatst op onverklaarbare wijze verdwenen. In de gangbare winkels kan ik er nergens eentje vinden. Is er iemand die een ongebruikte ontkroner in de keukenla heeft die ligt te verstoffen? Ik hou me aanbevolen! In ruil kan ik een potje jam aanbieden.


Tot zover het Landleven-gevoel.

Ondertussen haalde oudste dochter gisteren samen met jongste dochter en neefje de spullen uit haar kamer in Maastricht op, met een gehuurd busje. Na 3 jaar op kamers komt ze eerst een paar maanden thuis wonen en daarna - zo is het plan - gaat ze een jaar in Engeland studeren. Nu had ze maar een piepklein kamertje in Maastricht, maar het is verbazingwekkend hoeveel er dan toch nog tevoorschijn komen als je gaat verhuizen. Wij hebben een minihuis en werden dan ook lichtelijk wanhopig toen de bus uitgeladen werd.

Inmiddels staat het deels in het hok en deels op haar eigen kamertje, dus als je niet al te nauwkeurig kijkt valt het een beetje mee. Dochter is inmiddels alweer vertrokken, want gaat nu eerst op vakantie. Daarna kan er pas gesorteerd en netjes opgeruimd worden, dus de komende week probeer ik te doen alsof er geen kratten en zakken staan te wachten.

De klant is koning..

In onze bibliotheek doen we aan vraagregistratie. Vragen naar titels, onderwerpen, het lidmaatschap, de toiletten - alles wordt genoteerd in een Excelbestandje en gebruikt voor statistiekjes en het vullen van lacunes in de collectie. Sinds kort noteren we ook Opmerkelijke opmerkingen. Een kleine bloemlezing:

• Klant (komt wat al te dichtbij): "Wat ruikt u lekker.."
• "Kunnen jullie er niet voor zorgen dat er een tijdslimiet op die computers zit? Het is verslavend, ik heb helemaal vierkante ogen!"
• "De computer wil niet, zit ie soms vol?"
• "Boven? Waar is dat?"
• Klant vraagt assistentie bij het uitzoeken van boeken voor zijn vrouw "Zijn dat mooie boeken?" Na uitleg dat niet alle vrouwen dezelfde smaak hebben, zegt hij: "Dat is maar goed ook, anders gingen ze allemaal achter dezelfde man aan!"
• "Wat staat er veel onzin in het folderrek. De cursus buikdansen lijkt me wel leuk, maar waarschijnlijk zien ze me aankomen" (man van boven de zestig)
• "Heeft u een boek?"
• Man antwoordt op de vraag "zoekt u iets?": "Nee hoor, ik kijk altijd zo vaag!"

Hier kunnen we nog wel om lachen, maar iedereen die met klanten werkt moet wel eens wat onvriendelijke, onredelijke of onnozele opmerkingen incasseren. Als je geduld bijna op is, ga dan vooral even naar de site "The customer is Not always right". Het merendeel van de anekdotes is afkomstig uit Amerika en daar is alles groter, niet alleen de koelkasten en de auto's, maar ook de monden van de klanten. Naast alle winkels, callcentra, McDonaldvestigingen en hotels figureert er ook wel eens een bibliotheek op deze site.

Bijvoorbeeld:

An Offering To The Literary GodsLibrary
- Melbourne, Australia -
(I’m sitting at the reference desk when a lady walks in with a beautiful bouquet in one hand, a bag full of freshly-baked loaves of bread in the other, and a ferocious scowl on her face. She comes to the desk and slams down the flowers.)
Lady: *growls* “Flowers for librarians!”
(She slams down the bread, then growls again.)
Lady: “Bread for librarians!”
(She then puts both hands on the desk and leans forward.)
Lady: *snarling* “Now find me a book!”

Nog een kleine greep:

• Hebben we dit niet vaker gehoord?
• Deze, die zich afspeelt in een tweedehands boekwinkel, klinkt vrij herkenbaar. Hoe vaak vragen klanten ons niet wanneer een boek teruggebracht wordt of op welke dag een aangevraagd boek binnenkomt? En wanneer doet internet het weer?
• Deze heeft niets met een bibliotheek te maken, maar de conversatie lijkt verdacht veel op die van een collegaatje met een mevrouw die zelf het glas van de brandalarmknop had ingedrukt (omdat ze dacht dat het een liftknop was) en vervolgens niet begreep dat ze niet met de lift mocht omdat er brandalarm was (waargebeurd in onze bieb).

Veel plezier! De site heeft uiteraard RSS en elke dag (behalve zondag) komt er nieuw leesvoer bij. Je kunt zelfs je eigen anekdote toevoegen, maar dan moet je hem even in het Engels vertalen.

Tip voor vader-, verjaar- of andere feestelijke dagen

Mannelijke collega's zijn in de minderheid in bibliotheekland. Om toch nog een beetje op te vallen tussen al het vrouwelijk schoon kunnen ze zichzelf versieren met een bibliofiele stropdas naar keuze.
Interesse? Hier zijn ze te bestellen.

(Met dank aan Boekendingen)