Het lijkt wel herfst..

Inmiddels zit er alweer bijna een week zuurverdiende vakantie op. Na de eerste warme dagen zit er nu goed de klad in het weer. Mooi weer dus om wat op de bank te hangen en een ouderwetsch haakwerkje ter hand te nemen. Ware het niet dat de bank in beslag werd genomen door het complete kattenbestand...De hele dag binnen zitten, dat is niet gezond. Een boswandeling is nog wel te doen met dit weer, maar dan wel gewapend met laarzen en paraplu. Onderweg werd het droog, dus toen hoefden we alleen nog rekening te houden met de plassen. Het bos is nu zelfs extra mooi na al die regen, lekker frisgroen.

Graduation

Na 3 jaar blokken kon onze oudste docher haar studie aan het University College in stijl gaan afsluiten: graduation ceremony! Met zijn vieren togen we op de bloedhete vrijdag de 3e juli richting Maastricht in een ruilauto die door manlief 'tobbe' werd genoemd. Onze eigen auto heeft een defecte airco en aangezien het verkeerde onderdeel geleverd was moesten we ons redden met deze tobbe, die gelukkig voldoende beenruimte èn een werkende airco had (en reclame voor de garage op de buitenkant).
In Maastricht heeft dochter zich op de kamer van een vriendin in haar feestjurk gehesen, maar tijdens de graduation liepen alle studenten in een zwarte 'toga' met vierkant hoedje. Lekker warm.

De ceremonie vond plaats in Fort Sint Pieter en ik had verwacht dat zo'n half in de heuvel ingegraven steenklomp koel zou zijn. Niet dus. Al voor het officiële gedeelte begon stond het water op onze ruggen en de aanwezigen gebruikten het programma als waaier.De 'dean' hield een toespraakje, er was een strijkje, een filmpje, twee studenten vertelden iets over hun ervaringen (alles in het Engels) en daarna werden de diploma's uitgereikt. We hebben nu een Bachelor of Arts (with Honor) in de familie. Er waren de nodige cum laudes en zelfs summa cum laudes, dus we blijven nederig. Toen iedereen zijn papiertje ontvangen had was er de alumnus-toespraak (mooie gelegenheid om even naar het toilet te glippen) en vervolgens werd het UCM-lied gezonden door de docenten, op de melodie van Mull of Kintyre. Tot slot moesten alle pinguïns op de groepsfoto vóór het fort, met Maastricht op de achtergrond.Gelukkig konden de zwarte gewaden toen uit, maar de hoedjes mochten de graduates houden als aandenken.

Het feest ging verder in het UCM. Tijdens de receptie bleek dat alle hoogbegaafde studenten en hun briljante familieleden heel menselijk waren: men viel massaal op de overheerlijke hapjes en drankjes aan. Het was leuk om nog even het gebouw te kunnen bekijken: een voormalig klooster tegen de stadsmuur aan.

Binnenplaats van het University College

Om een uur of zes hebben we onze dochter achtergelaten ('s avonds was er nog een feest - aanwezigheid van ouders niet echt gewenst) en zijn we in de heerlijk koele tobbe richting noorden gereden.

Oogst

Het weekend is kort als je zaterdagdienst heb, het begint dan pas op zaterdagmiddag half drie. Zo'n zondag als vandaag - broeierig weer, geen kinderen thuis - is ideaal om eens lekker niets te hoeven en een beetje te rommelen. De hele dag heb ik het erf niet verlaten, zelfs niet voor een rondje wandelen. Veel te warm en te sloom.Er moest wel geoogst worden. De eerste doperwten en tuinbonen zijn klaar en er hangen ontelbare bessen waar iets mee gedaan moet worden voor ze allemáál in de vogels verdwijnen. Ik gun ze hun maaltje best, maar het is toch aardig om zelf ook wat profijt van het werken in de tuin te hebben. De Vlaamse gaaien hebben de tuinbonen ontdekt en ze weten precies welke peulen ze open moeten pikken om de lekkerste bonen te kunnen snaaien. Over de tuinbonen hangt geen net (tenslotte vind ik die niet zo heel lekker..), maar over de doperwten wel. We zijn allemaal gek op doperwten uit eigen tuin en een paar jaar geleden hebben de gaaien bijna alle erwten gejat. Ik hoop dat ze er buikpijn van gekregen hebben. Na de erwten en de tuinbonen moest er wat oregano in bakjes in de diepvries, en daarna heb ik rode en zwarte bessen geplukt om sap van te maken. Bessen bestemd voor sap hoeven niet gerist te worden, dat scheelt een stuk als je er driekwart emmer van hebt.

Dit alles klinkt ijveriger dan het is, het ging ongeveer zo:

• tuinbonen plukken
• kat aaien
• tuinbonen afhalen
• doperwten plukken en ruzie met het net maken
• doperwten afhalen
• koffie en stukje lezen
• tuinbonen en doperwten blancheren en invriezen (elk een klein bakje)
• stukje lezen
• orenano knippen, wassen en invriezen
• stuk lezen
• wat eten
• bessen plukken en onder water zetten
• stuk lezen
• bessen schoonmaken en zachtjes laten pruttelen in een grote pan
• stukje lezen
• roeren
• laatste twee 4x herhalen, ondertussen een kopje thee
• bessenprut zeven en even koken met suiker, in flessen gieten en laten afkoelen
• het resultaat bewonderen
• nog een stuk lezen

Overigens, het boek is bijna uit. En dat is jammer, want eigenlijk behoorde het tot de vakantievoorraad.

Heldinnen met hoge hakken

Wat hebben hakken en boeken met elkaar gemeen? Het valt Viola Lindner van het NRC Nextblog op dat er steeds meer hoge hakken op de 'vrouwenboeken' prijken. Ook in het lezenswaardige artikeltje "How to Choose a Book by Its Cover" staat: "If there are high heels on the cover, it’s chick lit. And almost all chick lit books have high heels on them."

Maar het gaat niet alleen om chicklit (highheellit), ook op de cover van Nieuwe buren van Saskia Noort staan hoge rode pumps.

Wat zou hier voor diepzinnige betekenis aan verbonden kunnen worden? Is het net zoiets als de korte en lange rokken waarvan gezegd werd dat het te maken had met een al dan niet florerende economie? Misschien: hoe hoger de hakken, hoe hoger de schulden of juist het optimisme? Of moet er iets gecompenseerd worden? Lopen al die vrouwen letterlijk èn figuurlijk op hun tenen? Die hakken duiden ook op een bepaald type vrouw, waarvan men verwacht dat de lezer zich er mee wil identificeren (moeilijk in mijn geval - ik krijg al zere voeten als ik naar die schoenen kijk..). Hier moet nodig onderzoek naar gedaan worden!