Over de grens

Op de grens van 2011 en 2012 plaats ik nog snel een filmpje van een uitstapje vlak over de grens.

We gaan geregeld even op bezoek bij de oosterburen. Je hoeft niet zo heel ver te rijden voor het echte 'Duitslandgevoel' en er is voor jong en oud genoeg te beleven. Zo zijn er de dierentuinen in Nordhorn, Rheine (met ernaast: de Gradierwerke) en Osnabrück. Deze zijn niet groot, maar heel betaalbaar en geschikt voor een ochtend of middagje. Je hebt Burg Bentheim en ook Museumsdorf Cloppenburg. Dit openluchtmuseum is in dit jaargetijde niet op z'n mooist, maar het voordeel is je alles rustig kunt bekijken zonder dat andere bezoekers voor je voeten of voor je cameralens lopen. Alleen jammer dat het museum inmiddels is omsloten door nieuwbouw en een groot zwembad. Wil je er een keertje heen, neem dan de laatste afslag naar Cloppenburg. Daar staat het Museumsdorf al op vermeld; verder kun je de borden volgen.
Tip: de site Geheim over de grens.

Het filmpje is gemaakt van foto's met behulp van het programmaatje PhotoFilmStrip. Dat werkt snel en handig.

Na de storm

 Na de storm lag het strand vol rommel en de betonplaten waren weggespoeld 

(Sint-Maartenszee, 10 december 2011)

Sinterklaas en het oranje hondje

Sinterklaas is weer helemaal terug. En terecht, de kerstman kan niet aan hem tippen. In mijn herinnering is de Sinterklaastijd een magische tijd vol verwachting. 's Avonds probeerde ik wakker te blijven om het bezoek van Zwarte Piet, die de schoentjes kwam vullen, niet te missen. Dat lukte nooit.
Vanaf de 1e klas (voor de jonkies: dat is nu groep 3) vierden we het sinterklaasfeest niet meer op de zolderverdieping van de lagere school, waar de kleuters gehuisvest waren, maar in de grote zaal van het dorpscafé. Mijn geloof in de Goedheiligman was op m'n 6e jaar nog rotsvast. Sinterklaas kon en wist alles; alle ongerijmdheden gingen volledig aan mij voorbij.

We moesten om de beurt bij Sinterklaas komen. Nu was dat op zichzelf al een ramp voor een pijnlijk verlegen kind, maar Sint had ook nog eens een vermanend woord voor de kleine Lies: ze mocht 's avonds niet meer het speelgoedhondje afpakken van haar kleine broertje. O, wat kwam dat hard aan. Wat was namelijk het geval: Lies pakte die hond helemaal niet af. Broertje gooide die hond uit zijn bedje en Lies legde hem terug, telkens weer. Broertje vond dat een leuk spelletje. Maar na een aantal keren werd Lies slaperig en ze vond het zo zielig voor hondje dat ie op de grond moest slapen, dat ze het beestje zelf maar mee naar bed nam. Niks afpakken, alleen maar goede bedoelingen.



Het door oma gehaakte hondje. Zoals je ziet heeft hij alle avonturen overleefd.

Dat Sint dat niet wist! Sint wist toch alles? Waarschijnlijk schreef ik het misverstand toe aan mijn moeder, die het vast had verklikt omdat de ouders nou eenmaal materiaal moesten aanleveren voor het grote boek. Mijn vertrouwen in Sinterklaas liep in elk geval geen onherstelbare deuk op. Toch blijkt uit het feit dat dit incident is blijven hangen dat het onrecht hard aankwam - wat waarschijnlijk ook betekent  dat m'n jonge jaren redelijk voorspoedig verliepen, anders waren er wel belangrijker zaken in m'n geheugen gegrift!

Sinterklaasliedjes zingen bij opa en oma, met grote broer en de neven en nichtjes (1964)

Strandweer

Eindelijk weer eens een weekendje terug naar de kust. Het was heerlijk weer om langs het strand te wandelen, en dat hebben we dus gedaan.

 

 

(dit is wat er is overgebleven van de piano)