Dino's en een leesbril

Als je een zekere leeftijd hebt bereikt loop je het risico dat je ogen (nog verder) achteruit gaan. In de winter, wanneer het een groot deel van de dag te donker is om zonder lamp te lezen is een goede leesbril voor mij onmisbaar. Er slingeren in huis en in de tas die meegaat naar het werk al de nodige leesbrillen rond, op sterkte gemaakt en voornamelijk ingesteld op de afstand tot het computerscherm. Vandaar dat ik van de winter dus meer achter dat computerscherm dan met de neus in een boek te vinden was, want het lezen bij (niet al te best) lamplicht werd bijna onmogelijk. De korte periodes met daglicht werden voornamelijk benut om het stapeltje achterstallige kranten weg te werken. Zodoende is het lezen van boeken er grotendeels bij ingeschoten, maar daar staat tegenover dat de nieuwtjes op internet goed werden bijgehouden .. Uiteindelijk heb ik toegegeven aan het verval en een nieuwe leesbril aangeschaft, speciaal geschikt voor de korte afstand.

De laatste paar avonden heb ik dus lekker met een boekje op de bank gezeten.

Het boek "De veren van de dinosaurus" van de Deense schrijfster Sissel-Jo Gazan is helaas alweer uit. De korte inhoud (met dank aan NBDBiblion): Anna, alleenstaande moeder van een dochtertje en laatstejaarsstudent aan het Biologisch Instituut in Kopenhagen, heeft zojuist haar eindscriptie over de oorsprong van vogels ingeleverd. Tussen haar en haar scriptiebegeleider Helland heeft het nooit erg geboterd, noch qua wetenschappelijke theorieën over de oorsprong van vogels (zijn het wel of niet hedendaagse dinosaurussen?) noch op het persoonlijke vlak. Op een morgen wordt Helland dood in zijn kantoor gevonden met op zijn schoot de scriptie van Anna, en zijn tong op zijn borst. De dood van Helland stelt iedereen voor een raadsel, ook inspecteur Søren die de zaak onderzoekt. De zaak wordt nog gecompliceerder als een medestudent van Anna verdwijnt.

Het boek wordt slechts ten dele in beslag genomen door de oplossing van de moorden. De relatie tussen ouders en kinderen speelt ook een grote rol, en natuurlijk het academische wereldje waarin het zich afspeelt en dat niet altijd zo rooskleurig wordt afgeschilderd. En passant steek je heel wat op over de dino's met hun verenkleed, die al dan niet de voorouders zijn van de huidige vogels. Het plezierige aan dit boek is dat het in positieve sfeer eindigt, behalve voor de slachtoffers dan natuurlijk. Een tip voor lezers met een levendig voorstellingsvermogen: lees het stukje over lintwormen niet onder het eten...

Kleur-en-foto

Vanaf 1974 zijn de foto's in mijn fotoalbums voornamelijk in kleur. Die kleurenfoto's waren niet allemaal even goed houdbaar; de meeste zijn enorm achteruitgegaan in de loop van de jaren. Van mijn plan om alle oude negatieven te scannen is nog steeds niets terechtgekomen, maar zo nu en dan leg ik wel eens een paar foto's onder de scanner.

Er zijn behoorlijke verschillen in kwaliteit van de kleurenfoto's uit die tijd. Sommige zien er uit als het voorbeeld hieronder, maar andere zijn redelijk goed. Dat ligt waarschijnlijk aan het soort fotorolletje of de afdrukcentrale, maar het kan ook zijn dat het filmpje gewoon te lang in het toestel bleef zitten. Het afdrukken van foto's was zo duur dat je heel zuinig was met het maken ervan. Meer dan een paar rolletjes per jaar schoot ik niet vol. Wat een verschil met dit tijdperk van digitale fotografie!

Schagerbrug, 1976

Gelukkig bestaan er fotobewerkingsprogramma's. De kleurzweem is vaak in één muisklik te verwijderen en vervolgens kun je de zaak eventueel nog wat verscherpen, wat krasjes verwijderen en de horizon rechtzetten. Een geweldige foto zal het nooit worden, maar het is al een heel verschil met het verkleurde origineel.

Je gaat er van uit dat kleurenfotografie vrij recent is en dat een kleurzweem bij de kinderziekten hoort. Maar op internet staat een prachtige collectie kleurenfoto's van 100 jaar geleden!

Hier is een voorbeeld uit 1909:

Bron

Sergei Mikhailovich Prokudin-Gorskii (1863-1944), fotograaf van Tsaar Nicolaas II. , maakte snel achter elkaar foto's op een glasplaat met drie verschillende kleurenfilters: blauw, groen en rood. Hier staat hoe het in zijn werk ging. Dit zijn een aantal van de mooiste, en hier is de hele verzameling te bekijken.

Dat geeft een heel andere indruk van de geschiedenis. Bij 'vroeger' denken we automatisch in zwartwit-beelden, maar met deze kleurenfoto's krijg je een heel ander beeld van het verleden. Het lijkt ineens ook minder lang geleden...

Reddingsactie

Een dezer dagen maakt mijn 5-jarige desktop-pc plaats voor een nieuw exemplaar. Dat is een mooie gelegenheid om de computerspullen op te ruimen: cd-roms met stuurprogramma's, handleidingen van apparaten die al lang wijlen zijn, snoertjes met onduidelijke functie, een microfoontje uit het jaar nul... Bij het installeren van de huidige pc heb ik alle oude diskettes zo'n beetje overgezet naar de harde schijf, maar er waren er een paar die beschadigd waren. Aangezien de aanstaande pc niet beschikt over diskettegleufje heb ik ze voor de zekerheid bekeken. Sommige waren zelfs na 8 of 9 jaar nog prima leesbaar (5 fotootjes en een diskette was vol - tegenwoordig past er niet eens één foto op een diskette!), maar met andere wist de computer ondanks veel gepruttel geen raad. Omdat er op een van de beschadigde diskettes een paar tekstbestandjes stonden die ik toch wel graag wou redden, heb ik eens rondgeneusd op internet en het programmaatje 'Flopshow' gevonden. Dit kleine programmaatje, dat zelfs geen installatie nodig heeft en heel simpel werkt geeft aan welke bestanden op de diskette gered kunnen worden. Vervolgens kun je die uitkiezen en het resultaat opslaan. Het bleek dat sommige foto's inderdaad onherkenbaar zijn geworden, maar de drie Wordbestanden zijn grotendeels leesbaar. Af en toe staat er een zin tussen als deze: "en O{X „½‹Ï¶Ô ³©Ÿ²ËÃ_7Ï“¼Þ•Û€ Ø’ÿÛ‚ØÿØÞÙÿÇ '˜ €»Ò ˜ß˜isje had", maar daar is overheen te komen.

De kat van Simon

Eindelijk! Deel twee van Simon's Cat in de sneeuw is er. Hier is de complete versie: